bugün, 12 haziran, 2013. onaltı gün öncesine kadar 'apolitik'tim. ikinci albümüm için 'iyiler hep kazanır' adlı bir şarkı yazmıştım gerçi, birçok yönden 'politik' olarak algılanabilecek. fakat ben onu politik bir anlayışla yazmadım çünkü siyaseti anlamıyorum. hayatım boyunca gündemden olabildiğince uzak kaldım çünkü bana negatif enerjiden başka birşey vermiyordu. bilmem gereken şeyler bir şekilde beni buluyordu.
sonra gezi direnişi başladı ve herşey değişti. ilk kez iktidar hakkında tweet atmaya başladım. daha önce en fazla 2-3 yürüyüşe katılmış olan ben, bir anda 'eylemci' oluverdim. bu, zulüm denen şeyi kendi gözlerimle görmenin ve genç direnişçilerin kalbimde uyandırdığı birlik ve şevkat duygusunun bir sonucuydu. her zaman korkuya karşı sevgiyi savunmuşumdur, ama bugüne kadar, bu ifade hep teoride kalmıştı. bu halk sayesinde uygulamaya geçirebildim. hep beraber yaptık bunu. tüm şiddetin ve haksızlığın ötesinde, sokaklarda karşılıksız sevgiyi gördük. tek bir nefes, tek bir ses olduk. bir olduk.
hala politik olduğumu düşünmüyorum. sadece onbinlerce kardeşim gibi ağaçlarımızın çağrısına, özgürlüğün davetine cevap verdim, veriyorum. teresa ana'nın çok sevdiğim bir lafı var: ''aile kavramımızı çok sınırlı tutuyoruz''. evet, 'aile'mizi genişletme zamanı geldi. erdoğan'ın akıl almaz bencilliği sayesinde, biz birbirimizi bulduk ve 'bizcilliği' tattık. dünyanın başka yerlerinden akın akın gelen dayanışma mesajlarıyla daha da coştuk. biz hepimiz bir aileyiz.
can kayıpları oldu. ve fakat tepedekiler bunu önlemek için bir şey yapmıyor. geri adım atmıyor. bir başbakanın inat oyunları hükum sürüyor. daha fazla can kaybını önlemek için bu direnişe eylemlerle devam etmemekten yanayım. direnişi, yaşam biçmimiz haline getirelim. hani, troçki'nin dediği şu ''sürekli devrim''.
kendi adıma şunları yapacağım. daha önce sırf sinema için gittiğim AVM'lere artık adım atmayacağım. süpermarketlerden değil, bakkallardan ve özel işyerlerinden alışveriş yapacağım - ''çünkü bakkal insan, market makina'' (ferhan şensoy). gerçekleri anlatma uğruna çalışan alternatif mecraları takip edeceğim, destekleyeceğim. ne olursa olsun, her durumda mizahi bakışımı korumaya devam edeceğim. ve en önemlisi, bir insanın başka bir insan, hayvan, bitkiye zulüm yaptığını gördüğümde, korkuyla kaçmaktansa, sevgiyle müdahale edeceğim.
başka ''sürekli devrim'' fikirleriniz varsa paylaşın lütfen.
hepinize teşekkür ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder